Midden in het mooie Kralingen, Rotterdam, vind je een Italiaans restaurant met de naam ‘Mamma Licia’, vernoemd naar dé inspiratiebron achter alle heerlijke gerechten: de oma van Piero, of in het Italiaans: ‘Nonna’. We spraken Piero en Romee, de eigenaars. Piero komt uit Puglia, Zuid-Italië. Hij is oorspronkelijk muzikant en kwam voor zijn studie aan het conservatorium naar Rotterdam. Intussen woont hij al twintig jaar in Nederland. In nonna’s keuken leerde hij om de heerlijkste pasta's te maken en hier laat hij sinds de opening van zijn restaurant heel Rotterdam van meegenieten. Bij een bezoek aan Mamma Licia is zijn liefde voor muziek ook nog duidelijk terug te zien. Tijdens het diner entertaint hij de gasten graag achter zijn piano. Piero’s vriendin, Romee, zag hem 8 jaar geleden eens optreden en sindsdien is de liefde tussen hen opgebloeid. Zij had altijd al de droom om iets voor zichzelf te beginnen, dus kan in het runnen van hun restaurant volledig haar ei in kwijt. Wij vroegen hen naar de eetcultuur in Italië.
Bij het horen van de vraag hoe hij de eetcultuur in Italië zou beschrijven, begint Piero te lachen. “Een eetcultuur? Dat vind ik een bijzonder woord. Dat bestaat niet echt in Italië. Er is geen eetcultuur, er is alleen maar eten.” Hij legt uit dat eigenlijk alles in Italië om eten draait. “Als mijn moeder mij opbelt is het eerste wat ze me vraagt wat ik heb gegeten en hoe ik dit heb klaargemaakt.” En dit geldt volgens Piero niet alleen voor hem, maar dit merk je bijvoorbeeld ook als je op het strand ligt. “Iedereen heeft het met elkaar over de vraag ‘Wat ga je straks eten?’ en misschien wel nog belangrijker ‘Wat heb je gister gegeten?’. En werk, nee daar praat je niet over. Dat is bijzaak en doe je vooral om je eten te kunnen betalen.”
“Als mijn moeder mij opbelt is het eerste wat ze me vraagt wat ik heb gegeten en hoe ik dit heb klaargemaakt.”
Toen Romee voor het eerst in Italië kwam moest ze hier wel aan wennen. Waar in Nederland je status als jonge vrouw wordt bepaald door wat je doet en hebt bereikt, is dit in Italië heel anders. “In Italië was de eerste vraag die Piero’s familie me stelde niet wat voor werk ik doe, maar hoe ik mijn lasagne klaar maak. Nou, niet zo goed, dus daar gaat je status”, vertelt Romee lachend. “Als vrouw worden daar hele andere dingen van je verwacht dan in Nederland. Je wordt dus beoordeeld op hoe goed je kan koken en dus hoe goed je voor je man kan zorgen. Door haar kookkunsten heeft de moeder van Piero hierdoor bijvoorbeeld een erg hoge status in de familie.” Piero voegt hieraan toe dat de emoties soms hoog oplopen. “Als je schoonzus bijvoorbeeld beter kan koken dan je vriendin, dan heb je ruzie!”. Wel vertelt hij dat deze cultuur langzaam aan het veranderen is. “Vroeger kookten alleen de vrouwen en werkten de mannen, maar tegenwoordig helpen de mannen steeds vaker mee in de keuken.”
Piero woont inmiddels alweer twintig jaar in Nederland, maar heeft er nog wel moeite mee dat het in Nederland minder een gewoonte is om bij elkaar te eten. “In Italië eet je standaard een dag of twee bij iemand anders. Op zondag kom je met de familie bij elkaar en ben je urenlang bezig met koken en eten, van 10 uur ‘s ochtends tot 12 uur ‘s avonds.” Voorafgaand aan dit kookproces vindt een uitgebreide zoektocht naar ingrediënten plaats. “Mijn oma kiest elke tomaat, elk stukje vlees en elke liter olie heel bewust uit. Ze weet precies waar ze wat het beste kan kopen. De ingrediënten koop je in Italië niet zomaar bij een supermarkt, maar haal je op de dagelijkse markt of rijd je gerust een paar uur voor”, legt Piero uit. Romee voegt hier aan toe: “Vaak zijn ze uren weg geweest en heb je de hoogste verwachtingen, maar is het enige waar ze mee thuis komen een beetje olie in een soort dieseltank. Hoe lelijker de verpakking, hoe beter.”. Daarnaast is de keuze voor ingrediënten heel gevarieerd. Waar je in Nederland een beperkt aantal soorten champignons kan kopen, heb je in Italië bijvoorbeeld tientallen soorten funghi. “Daar zeg je niet dat je pasta funghi gaat maken, maar vertel je welke soort je gebruikt”, aldus Romee. Om de zoektocht wat makkelijker te maken rijdt er regelmatig een groenteboer op een driewieler door Piero’s geboortedorp. “Verduraaaa!” (Italiaans voor groente), roepen Romee en Piero allebei.
“Mijn oma kiest elke tomaat, elk stukje vlees en iedere liter olie heel bewust uit. Ze weet precies waar ze wat het beste kan kopen.”
Helaas wordt deze focus op de beste ingrediënten steeds minder, vertelt Piero. “De nieuwe generatie doet er minder moeite voor om de meest verse producten te verzamelen.” Italië heeft natuurlijk ook gewoon internet. Dat is ook de reden dat wij ervoor willen zorgen dat deze cultuur niet verloren gaat.
Naast het Rotterdamse restaurant ‘Mamma Licia’, zijn Piero en Romee een platform gestart voor online kookworkshops en Italiaanse maaltijdboxen ‘PupediPasta’. Zij selecteren voor jou de beste ingrediënten, zodat jij vervolgens alles thuis op traditionele wijze kan maken. Tijdens de online kookworkshop vanuit het restaurant kijk je live mee hoe Piero traditionele en generatie-oude recepten maakt en leer jij de keukengeheimen van zijn Italiaanse nonna. Hun grootste droom is om via eigen transport de beste en meest verse producten uit Italië te importeren. Bij 1.000 abonnees kunnen ze dit in de praktijk brengen. Help jij Romee en Piero deze droom te verwezenlijken? Kijk voor meer informatie op pupedipasta.nl.
Benieuwd naar het authentieke recept achter dit verhaal? Klik op de foto voor Piero's recept voor orecchiette met funghi!
留言